دو بیتی هایی که در زیر می آید از بین مردم روستای کهن گردآوری شده که از  گذشته تا حال خوانده می شده و می شود:

 

الا دختر توشاه دختروني                    درخت ميوه ي مازندروني

   هنو كه غنچه اي پن بوس به من ده        كه فردا گل شوي از ديگروني

 

به نادوني گرفتم كوره راهي                 ندونستم كه ميافتم به چاهي

بدل گفتم رفيقي تا به منزل                   ندونستم رفيق نيمه راهي

 

دلم  مي خواد كه دل سوزم تو باشي          چراغ و شمع و پي سورم تو باشي

دلم مي خواد كه در شبهاي مهتاب            همون ماه دل افروزم تو باشي

 

زنم من گله را اندر بلندي                       كه تا گرگم نگيره گوسفندي

بيارم با خودم من سنگ كني                   كنم ور گردن گرگون كمندي

   

بزن ني را كه غم داره دل من       بزن ني را كه دوره منزل من

بزن ني را مقامش را مگردون      كه دور افتاده يار همدل من

 

دلم تنگه چو ابر هم كشيده     رخم زرده چو كاه نم كشيده

نه بينيد طالع برگشته من       سروكارم به تنهايي كشيده

 

غريبي سخت مرا دلگير داره     فلك بر گردنم زنجير داره

فلك از گردنم زنجير ور دار      كه غربت خاك دامنگير داره

 

به پرك نون بسازم من شو و روز     ننالم هيچ از ديروز و امروز

    بنالم روزو شو از عشقت اي ول          بگيره تا ز سوز سينه ام روز

 

نمي تونم غمت ور دارم از دل     نمي تونم بسازم دور منزل

نمي تونم دم بي تو نشينم        دوپايم تا بزانو مانده در گل

 

مگر شهر شما كاغذ گرونه        مركب در قلمدون زعفرونه

مركب در قلمدون رنگ آبه           دل كافربه حال من كبابه

 

       ترا مي خوام وگرنه يار بسيار         گلي مي خوام وگرنه خار بسيار

     گلي مي خوام كه در سايش نشينم       وگرنه سايه ديوار بسيار

 

پدرخوبه و مادر نازنينه                          برادر ميوه روي زمينه

اگر گردي همه عالم سراسر             نبيني ميوه اي به از برادر